ο ξένος

Σαν πιστός που σέρνει πάντα μαζί του τη βίβλο, το κοράνι ή ό,τι άλλο του υπαγορεύει το συναίσθημά του, κουβαλάω πάντα μαζί μου τον "Ξένο". Την ιστορία του «Χριστού που μας αξίζει» όπως είχε πει ο ίδιος ο Καμύ το 1954.

Έτσι τις μέρες που η ζέστη με ξεγυμνώνει από σκέψεις, θέλω και πρέπει - και εγώ νοιώθω ικανός για το οτιδήποτε - ανατρέχω στο προσωπικό μου ευαγγέλιο. Αναζητώ ξανά και ξανά το σύνδεσμο με την πραγματικότητα, τις ώρες που το μυαλό μου βράζει και τα πάντα έχουν πάρει αφόρητα ανθρώπινες διαστάσεις.

Είναι ο καυτός ήλιος, αυτός που ξεθωριάζει χρώματα και συναισθήματα, τον οποίο ανέκαθεν εχθρευόμουν. Εκείνες τις αλλόκοτες ζέστες που πληθαίνουν και κάνουν το αυτόματο της αναπνοής να είναι η μόνη προβλέψιμη συμπεριφορά.

Ως έφηβος θα κατέρρεα, έκτοτε – ίσως εξίσου ανώριμος - παίρνω στα χέρια μου ξανά, την προσωπική μου ιερή σύνοψη. Διαφορετική έκδοση κάθε φορά, άλλη αποδόση, άλλη

μετάφραση. Όχι από κάποιο κόλλημα μα σαν ιεραπόστολος σε επιχείρηση προσυλητισμού, χαρίζω το βιβλίο αμα τη αναγνώσει του στο εγγύτερα γνωστό μου άτομο.

Υγ. Ομολογώ πως ήταν οι Cure με το Killing an Arab – το πρώτο τους single(1979) - που με μύησαν στον κόσμο του Ξένου κοντά 25 χρόνια πρίν. Φοβούμενοι παρεξηγήσεις από την ασχετοσύνη των ηλιθίων, το 45αρι κυκλοφόρησε αρχικά με συμβουλές - σε αυτοκόλλητο - ενάντια σε ρατσιστική χρήση του τραγουδιού. Εντωμεταξύ, σήμερα που η ηλιθιότητα έχει θριαμβεύσει το συγκρότημα υπακούοντας στην πολιτική ορθότητα της εποχής αυτολογοκρίνουν το κομμάτι τους. Τραγουδούν πλέον ... “Kissing an Arab” ή στην καλύτερη …“Killing Another” .