Γνωστός στη χώρα του ο Βραζιλιάνος σκηνοθέτης Jorge Martins Rodrigues με κάμποσες επίσημες συμμετοχές σε κινηματογραφικά φεστιβάλ αλλά και από την κρατική τηλεόραση. "Συναντηθήκαμε" μέσω ΥouΤube, όταν έπεσε τυχαία πάνω σε ένα βίντεο για το καρναβάλι στους φανούς της Κοζάνης που είχα φτιάξει πριν τρία περίπου χρόνια. Τις χωρίς περιστροφές και στερούμενες ανειλικρινούς πολιτικής ορθότητας κρίσεις του, τόσο γι αυτό όσο κυρίως για τα επόμενα βιντεάκια μου, ακολούθησε μια περιοδική μεταξύ μας αλληλογραφία, την οποία εκτιμώ, όχι μόνο για τις τεχνικές οδηγίες και τις συμβουλές του εμπειρότερου, μα και για την “εκ του μακρόθεν ψυχανάλυση” που έκανε μέσω των καταγεγραμμένων μου εικόνων.Πρόσφατα είδα τον Κυνηγό, ένα από τα πρώτα (?) του φιλμάκια μικρού μήκους (“O Caçador”, 1977) που τόσο η δομή όσο και η χρήση της γλώσσας σε αυτήν δεν ακολουθούν τους ορθόδοξους κινηματογραφικούς και γραμματικούς κανόνες αντίστοιχα. Αρκετές οι υποδειγματικά γυρισμένες σκηνές, παρούσα και η αχλύς της συμπάθειας που του προσδίδουν τα 33 χρόνια ύπαρξης και φυσικά το ότι γυρίστηκε στα περίφημα 16 mm.
Ο Κυνηγός, 1977, Jorge Martins Rodrigues
Ο κος Jorge, ερασιτέχνης μουσικός και δεινός ψαράς μα προπάντων κινηματογραφιστής των μικρών στιγμών των ανθρώπων που τον περιβάλλουν, παρουσίασε στο 42 º Festival de Brasília do Cinema Brasileiro (Brasília 2009) την περίπτωση του του Lairson Rabelo.
Ο Lairson Rabelo ο οποίος στο όνομα της ελεύθερης δημιουργίας μετέτρεψε το σπίτι και τους κήπους του σε καταφύγιο μουσικών, ποιητών και στιχουργών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου